Od trzech lat w środkach przekazu pojawiają się zniesławiające mnie treści (artykuły tygodnika „NIE”, tweety i inne). Insynuują one, jakobym miał się dopuścić bardzo nagannego, nieobyczajnego czy wręcz przestępczego zachowania. W świetle znanego powszechnie faktu, iż w najbliższym czasie mam zostać powołany na urząd Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów jestem zmuszony odnieść się do tych zniesławiających mnie treści.

Kategorycznie stwierdzam, iż insynuacje sugerujące jakikolwiek mój związek
z nieobyczajnym zachowaniem czy przestępstwem są nieprawdziwe. Wobec osób lub podmiotów (jak np. redakcji gazet), które powtarzały te zniewagi, wszcząłem stosowne kroki prawne w trybie cywilnym i karnym. Niestety postępowania te do dzisiaj są niezakończone.

W maju 2019 roku grupa posłów PO urządziła głośne spotkanie o charakterze prywatnym z byłym funkcjonariuszem CBA Wojciechem J., który oświadczył, że na wyświetlonym mu przez kogoś nagraniu „rozpoznał” moją osobę w sytuacji nieobyczajnej
i przestępczej. Posłowie PO i media opozycyjne kłamliwie nazwali to spotkanie „zeznaniem przed komisją śledczą”, podczas gdy składający owe „zeznania” nie czynił tego pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

W tej sprawie jeszcze w kwietniu 2019 roku złożyłem zawiadomienia do prokuratury o możliwości popełnienia przestępstwa: zniesławiania (art. 212 kodeksu karnego), znieważania funkcjonariusza publicznego (art. 226 kk), fałszywego oskarżenia (art. 234 kk) polegającego na złożeniu przez byłego funkcjonariusza CBA Wojciecha J. nieprawdziwych informacji. Złożyłem także prywatny akt oskarżenia przeciwko temu byłemu funkcjonariuszowi oraz pozew cywilny. Postępowania te niestety wciąż nie nabrały tempa, czego przyczyną są m.in. liczne zwolnienia lekarskie, na które powołuje się Wojciech J.

Raz jeszcze kategorycznie stwierdzam, że rewelacje przewijające się w różnych mediach na ten temat, łączące z moją osobą jakąkolwiek nieobyczajność, są kłamstwem
i zniesławieniem krzywdzącym mnie i moją rodzinę. Wzywam wszystkich, którzy je rozpowszechniają, do zaprzestania tych praktyk. Stanowią one bowiem przestępstwa opisane w kodeksie karnym w artykułach 212, 226 i 234.

Nie zamierzam wydawać więcej oświadczeń w związku z tymi absurdalnymi
i „wyssanymi z palca” informacjami. Przypominam zarazem, iż w razie dalszego rozpowszechniania jakichkolwiek kłamliwych doniesień na mój temat będę nadal bronił swojego dobrego imienia na drodze sądowej.