“Taniec ze śmiercią” Jarosława Piekalkiewicza – pełna analiza działań polskich chrześcijan na rzecz pomocy Żydom

27 stycznia, 2021
9:31 am

Minęło ponad 76 lat od Holokaustu i niemieckiego terroru w większości europejskich państw, a mimo to, jego historia wciąż pozostaje przedmiotem badań, dyskusji i sporów. Jedną z bardziej delikatnych kwestii jest pytanie, czy osoby niebędące narodowości żydowskiej uczyniły wszystko, co mogły, by pomóc Żydom podczas II wojny światowej. W swojej książce Jarosław Piekałkiewicz szczegółowo bada tę kwestię w kontekście jej związku z Polską – państwem, które doświadczyło najokrutniejszej niemieckiej okupacji. Autorowi udaje się połączyć – w sposób dotychczas nieuczyniony – wszystkie czynniki, które wpłynęły na możliwości Polaków do ratowania Żydów. Tym samym dokumentuje wszelkie starania poczynione, by ich ocalić, pomimo ogromnych niebezpieczeństw” – pisze Frederic J. Fleron Jr., PhD, profesor emerytowany, doktor Wydziału Politologii, Uniwersytet Buffalo, College of Arts and Sciences, recenzując „Taniec ze Śmiercią” prof. Jarosława Piekalkiewicza.

prof. Jarosław Piekalkiewicz w mundurze Drugiego Polskiego Korpusu
dowodzonego przez Generala Andersa.
Ma 93 lata, mieszka w Lowrence w stanie Kansas

„Taniec ze Śmiercią” to pełna analiza działań polskich chrześcijan na rzecz pomocy Żydom żyjącym na ziemiach polskich przed eksterminacją w czasie Holokaustu. Jarosław Piekalkiewicz rozpoczyna krótką historią Żydów w Polsce, pozwalając czytelnikom zrozumieć, dlaczego aż jedna trzecia Żydów na świecie zamieszkiwała jej tereny przed II wojną światową oraz przybliżając tradycje ich bogatej, różnorodnej kultury. Po prześledzeniu ciemnych chmur faszyzmu i antysemityzmu, nagromadzonych w Polsce i w Europie przed wojną, autor przedstawia szczegółowe opisy niemieckiej okupacji, struktury oraz działań polskiego podziemia. Ukazuje ogrom trudu i poświęceń, z jakimi zmagali się Polacy, pochodzący z różnych sfer i grup społecznych, by ratować naród żydowski przed Holokaustem. Piekałkiewicz nie boi się wgłębiać w szczegóły ciemnej strony niemieckiej okupacji: strach, zazdrość, chciwość, demoralizacja, kolaboracja z Niemcami oraz wydawanie im Żydów. Przed antysemickim piekłem chronili ich Polacy, członkowie ruchu oporu – a nawet ich osobiści przeciwnicy.

Książka ta jest przepełniona żywymi, osobistymi świadectwami autora o walce i przetrwaniu w okupowanej Polsce. Dostarcza czytelnikom podstawowe informacje, pozwalające zrozumieć relacje polsko-żydowskie podczas II wojny światowej, będąc przy tym prawdopodobnie ostatnim takim dokumentem – świadectwem byłego działacza ruchu oporu, jakie zostanie opublikowane: Piekalkiewicz dołączył do działaczy Polskiego Podziemia już jako nastolatek, wraz z pozostałymi członkami rodziny. Ta mieszanka akademickiej dyscypliny i osobistych doświadczeń autora pozwala czytelnikom zobaczyć o wiele prawdziwszy, niż zazwyczaj spotykany, obraz próby przetrwania pod niemiecką okupacją oraz w trakcie Holokaustu.

Spotkania strychowe: Marek Kuchciński, prof. Jarosław Piekalkiewicz

Postać Jarosława Piekalkiewicza pojawia się tu nieprzypadkowo. Jego rodzina pochodzi z Grodna, stryj prof. Jan Piekałkiewicz, wybitny działacz polityczny, był Delegatem Rządu RP na Kraj w latach II wojny światowej, zamordowany przez Niemców w 1943 roku. Sam Jarosław jako żołnierz Armii Krajowej walczył m.in. w Powstaniu Warszawskim. Po niewoli jenieckiej wyemigrował do USA. Był profesorem na Stanowym Uniwersytecie Kansas, posiadającym tytularną godność Odznaczonego Wykładowcy Cywilizacji zachodniej. Jest autorem i współautorem wielu artykułów i książek nt. ideologii totalitarnej, m.in. „Politics of Ideocracy”. Należał także do grona bywalców strychowych spotkań u Marka Kuchcińskiego w Przemyślu. Wśród myślicieli, polityków i artystów pojawiał się wraz z żoną Mojrą z Amnesty International. Wspominając Strych, dokonuje chyba nazbyt mocnego, ale wiele mówiącego o tamtym miejscu i czasach porównania: „Strych miał większe znaczenie, niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Atmosfera tych zebrań przypominała mi moje zbiórki w Armii Krajowej. Na strychu, jak i w AK, czuliśmy się wolni. Oczywiście podczas wojny ryzykowaliśmy dużo więcej, bo tortury i śmierć, ale dla nas, jak i dla członków strychu „Jeszcze Polska nie zginęła, póki my żyjemy”. Uczestnicy Strychu ryzykowali szykany od władz; komunistów, a może nawet i aresztowanie, a na pewno trudności w ich karierze zawodowej. Jak i my w AK, byli mniejszością, bo większość Polaków uważała, że trzeba żyć”.

Zapraszamy Państwa do lektury, a polskie wydawnictwa do przekładu. Warto

Amazon, Dance with Death